Polska Ekologia 24

Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej został utworzony w 1998 roku. Położony jest na północno-wschodnim krańcu województwa warmińsko-mazurskiego, w obrębie Pojezierza Litewskiego, na terenie tak zwanych Mazur Garbatych. Zajmuje obszar 14.610 ha, a jego otulina 7942 ha. Park obejmuje polską część Puszczy Rominckiej (2/3 puszczy leży po stronie rosyjskiej) oraz przyległe do niej obszary rolnicze o wysokich walorach krajobrazowych. Park od północy graniczy z Obwodem Kaliningradzkim. 

            Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej powstał z potrzeby ochrony malowniczych krajobrazów, bogactwa dzikiej przyrody oraz typowego dla pogranicza dziedzictwa kulturowego i historycznego. Urozmaicona rzeźba terenu Parku to efekt działalności ostatniego lodowca. Wysoczyzna złożona ze wzgórz morenowych i kemowych poprzecinana jest głębokimi rynnami i rozległymi wytopiskami. Najwyższe wzniesienia Parku zlokalizowane są na wschód od Deguć (284 mn.p.m.). Jeszcze wyższe znajdują się w otulinie Parku w rejonie Golubi (295 mn.p.m.). Największe deniwelacje sięgające 60 m zobaczyć można w przełomowej dolinie Błędzianki na odcinku pomiędzy Wysokim Garbem a Błędziszkami.

            80% powierzchni Parku zajmują lasy, wśród których dominują bory mieszane ze świerkiem z domieszką dębu, grabu, jesionu i klonu. Miejscami wykształciła się świerczyna borealna na torfie, typowa dla obszarów borealnych. Stąd Puszcza Romincka bywa nazywana „polską tajgą”. Północny charakter puszczy nadają także torfowiska z reliktami polodowcowymi, takimi jak: brzoza niska, wierzba borówkolistna, czy rosiczka okrągłolistna.

            W Puszczy Rominckiej żyje wiele rzadkich i chronionych gatunków zwierząt, między innymi: wilk, ryś, bóbr, wydra, mopek, rybołów, orlik krzykliwy, bocian czarny, dzięcioł trójpalczasty, traszka grzebieniasta oraz liczne bezkręgowce.

            Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej jest jednym z cenniejszych przyrodniczo terenów Polski północno-wschodniej. Jego obszar został włączony do Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 jako ostoja siedliskowa “Puszcza Romincka”.

            Utworzono tu sześć rezerwatów przyrody. Największym jest “Struga Żytkiejmska” (467 ha) obejmująca zatorfioną dolinę i lasy bagienne. “Mechacz Wielki” chroni kompleks torfowisk, a “Boczki” i “Dziki Kąt” różne zbiorowiska leśne. Rezerwat “Czerwona Struga” został utworzony ze względu na ochronę stanowiska pióropusznika strusiego. “Uroczysko Kramnik” obejmuje torfowisko niskie ze stanowiskiem maliny moroszki.

            Dla turystów obowiązkowym celem wycieczek są najwyższe w Polsce (36,5 m), zabytkowe mosty kolejowe w Stańczykach. Będąc w Puszczy Rominckiej warto zobaczyć także inne obiekty architektury kolejowej, dawne założenia pałacowo-parkowe, cmentarze wojenne oraz pamiątkowe głazy Wilhelma. Poznanie walorów przyrodniczych i kulturowych Parku ułatwia sieć szlaków turystycznych i ścieżek dydaktycznych. Zapraszamy!

(an)