Nadwieprzański Park Krajobrazowy utworzony został w 1990 roku. Położony jest w centralnej części województwa lubelskiego nad środkowym odcinkiem Wieprza, na styku 2 wielkich jednostek fizjograficznych: Wyżyny Małopolskiej i Niżu Zachodniorosyjskiego. Jest to jednocześnie umowna fizyczno - geograficzna granica pomiędzy Europą Wschodnią i Zachodnią.
Nadwieprzański PK wraz z otuliną odznacza się wyraźnym zróżnicowaniem typów krajobrazu. W południowej części dolina Wieprza jest szeroka i silnie zabagniona. W części północnej na odcinku pomiędzy Ciechankami Krzesimowskimi, a Kijanami jest ona wąska, kręta i ma charakter przełomu przez wzniesienia Wyżyny Lubelskiej, a jej krawędzie wznoszą się miejscami do ponad 20 m i są porozcinane jarami i wąwozami. W obrębie Parku do Wieprza uchodzą jego dopływy - lewobrzeżne: Giełczew i Stoki, oraz prawobrzeżne: Białka, Mogielnica i Świnka.
W krajobrazie parku dominują lasy zajmujące blisko 42% jego obszaru oraz łąki i pastwiska zajmujące 26% obszaru.
Największą wartość przyrodniczą ma zachowana w naturalnym stanie dolina rzeki Wieprz z meandrami, zakolami i starorzeczami oraz liczne położone w jej obrębie rozległe obszary podmokłe, wilgotne łąki, torfowiska i doły potorfowe, gdzie występują wartościowe zbiorowiska roślinności torfowiskowej, szuwarowej i wodnej, a także łęgi i olsy. Na nasłonecznionych zboczach doliny Wieprza w północnej części parku występują murawy kserotermiczne z rzadkimi zbiorowiskami roślinnymi. We florze parku występuje wiele rzadkich gatunków. Wśród roślin wodnych należą do nich: wolfia bezkorzeniowa, salwinia pływająca, rzęsa garbata, pływacz zwyczajny, grzybień biały oraz ramienice tworzące podwodne łąki.
Wśród roślin torfowiskowych osobliwością jest rosnąca w otulinie parku brzoza niska oraz rośliny wilgotnych łąk: rosiczka okrągłolistna, kosaciec syberyjski i storczyk szerokolistny. Z roślin kserotermicznych występują w okolicy dziewięćsił bezłodygowy, miłek wiosenny, zawilec wielokwiatowy, macierzanka Marshalla, czosnek kątowy, mikołajek piaskowy i ożanka właściwa. W runie leśnym na terenie parku spotkać można takie gatunki jak: paprotka zwyczajna, lilia złotogłów, kilka gatunków storczyków oraz pnącze kokornak powojnikowy.
Duże obszary terenów podmokłych sprzyjają gniazdowaniu licznych gatunków ptaków wodnych i błotnych. Do rzadkich gatunków występujących na terenie parku należą: błotniak stawowy, bąk, derkacz, rycyk, krwawodziób, rybitwa czarna, zimorodek, podróżniczek, dziwonia. Osobliwością jest występowanie żółwia błotnego.
Na terenie parku znajduje się ponad 20 pomników przyrody, są to głównie sędziwe drzewa w parkach podworskich. Na szczególną uwagę zasługują pozostałości potężnej Lipy Sobieskiego w parku zamkowym w Zawieprzycach. Drzewo to uznano za pomnik w 1956 roku, jako drugi z kolei ze wszystkich pomników na Lubelszczyźnie. Lipa miała ponad 700 cm obwodu.
W niemal każdej z miejscowości na terenie Nadwieprzańskiego Parku Krajobrazowego napotkamy na cenne zabytki. W Łęcznej godne uwagi są renesansowa synagoga z 1648 r., pozostałości zamku z XV wieku, zespół kościelny z pierwszej połowy XVIII wieku oraz średniowieczny układ przestrzenny z trzema rynkami. Barokowe kościoły znajdują się w: Biskupicach, Dorohuczy i Kijanach, w Jaszczowie zaś istnieje zabytkowy zbiór ariański (XVI w.). W Zawieprzycach znajduje się duży, zrujnowany zespół zamkowo – dworski (XVII – XIX) z malowniczym parkiem. Najciekawsze zespoły dworskie i pałacowe otoczone parkami, zachowały się w Jaszczowie, Milejowie, Kijanach, Łęcznej, Łysołajach i Łańcuchowie. W nadwieprzańskich wsiach zachowało się także wiele zabytków drewnianego budownictwa wiejskiego.
Przez teren otuliny przebiega czerwony szlak turystyczny, dwie ścieżki dydaktyczne oraz długodystansowy szlak rowerowy z Lublina do Woli Uhruskiej. Odcinek Wieprza znajdujący się na terenie parku jest popularnym i cenionym przez wodniaków szlakiem kajakowym.
